KASTAMONULU BU YAZIYI İYİ OKU

Konu: KASTAMONULU BU YAZIYI İYİ OKU C.tesi Şub. 07, 2009 2:12 pm

Kastamonulu, bu yazılanı iyi oku!

<table width=560><tr><td class=TEXT1 style="PADDING-RIGHT: 10px" colSpan=2>

Bugün benden iyi şeyler yazmamı beklemeyin. Münferit kızgınlığın ya da kırgınlığın sonucunda kaleme sarıldı falan da zannetmeyin. Bugün çuvaldızın en büyüğünü bu yazı ile birlikte memleketin orta yerine bırakacağım. İsteyen alır ve istediği yerine batırır. Tabiki içimizde ufacıkta olsa ata yadigarı memleket hisleri kalmışsa...

Doğup büyüdüğüm kentin çok eskilerde kalan gelenekleri vardı. Eksiklerimizi öyle ulu orta konuşup söyleyemezdik. Kavgamızda gürültümüzde bizimle beraber kalırdı. Yabancılara açık vermek ise külliyen ayıptı. Kastamonu adına zarar gelmesin diye memleket hakkında tek bir negatif sözcük edenin karşısında olurduk. Hatta şakayı bile ciddiye alacak kadar onurlu oldu kavgamız. Sonuçta biz böyle büyütülmüştük ve böyle olmaktan hep onur duyduk.

Bitmeyen umudumuzla yazalım çizelim ve başkalarına da umut olalım dedik. Gün geldi çuvaldızı kendimize batırmak gayesiyle, bu satırlarda üç beş kelamımız olsun istedik. Kısacası kendi kendimize dertleştik ama başkasına memleket hakkında tek söz ettirmedik. El oğluna karayı bile ak göstermek için terledik durduk. Böyle yaşadık çünkü böyle büyütülmüştük. Ancak sanırım devekuşu misali kafamızı toprağa gömerken başka taraflarımız çokça açıkta kaldı. Burnumuzun ucundaki gerçekleri göremez olduk. Üzücü ama malesef gerçek bu...

Bir kaç hafta önce Kas-der Bahçelievler şubesinin verdiği bir kahvaltıya davet edildim. Sohbet sırasında bir dostumuz şöyle bir soru sordu; “Ne olacak bu derneklerin hali, çok kötüye gidiyoruz...” Başka bir arkadaşımız şöyle yanıtladı; “Merak etme bir şey olmaz. Dışarıdan görüntümüz çok sağlam”. Gördüğünüz üzere kafa toprağa gömülü ancak görüntü sağlam.

Bir işin sonunda gelinen noktaya işaret etmek üzerine halk arasında bir deyiş vardır; “Hatice’ye değil, neticeye bakacaksın”. Hadi bakalım ne imiş netice.

İstanbul devasa bir metropol. Nüfusu neredeyse borsaya endeksli ve hergün değişiyor. İstanbul en fazla Sivaslıları ve Kastamonuluları konuk ediyor. Her ikiside ülke istiklalinin mihenk taşını oluşturuyor. Her ikisininde kendi adını taşıyan futbol takımları var. Buraya kadar olan kısım işin Haticesi. Gelelim neticeye. Biri futbol lig alemlerinin tepesindeki aslan kral üstelik kralların kralını tepeliyor, diğeri ise alemlerin en dibinde. Üstelik tüm zamanların en dipte olma rekorunun sahibi olarak.

İstanbul emlakçılar odası başkanı Kastamonulu Sabri Ateş’in odasında, İstanbul’da inşa edilecek olan bir Sivas uydukent projesi ile ilgili haberin yer aldığı bir gazete sayfası görmüştüm. Neredeyse İstanbul’da yeni bir Sivas inşa edilecek. Peki bizdeki netice? Sanırım kuru bir kalabalık. Olsun, öyle ya görüntümüz sağlam!

Mustafa Afacan 150 yıllık ticaret odasının kendi itibarını son seçimlerde kurtardığını yazdı. Ortada kurtarılması gereken bir itibar vardı ki, Mustafa kardeşimizde Haticeyi yazdı. Peki ya netice: iki iptal, bir geçerli ve ardında bir miktar kayıkçı kavgası.

Bir memleketin kalkınmasında ulaşımın önemini, kamu yöneticilerinin ağzından hiç duymadıysak bin kere duymuşuzdur. Duyduk duymasına da elimizde ne var? 150 senede ancak tamamlanmış bir liman, 150 senede yakından bile geçmemiş bir demiryolu ve yapıldığı halde teyyare kaldırmak ve indirmek dışında her işe yaramış bir teyyare meydanı. Anlayacağınız, kalkınmanın en önemli aracı ulaşım konusunda da tüm zamanların kırılması zor rekorları ile baş başayız. İşte Hatice, işte netice.

Yerel seçimler yaklaşıyor ve adaylar kampanyalarına başladı. Son günlerde garip bir kavga sürüp gidiyor. Bir mevcut Reis, diğeri ise eski Reis. Biri aday, diğeri ise değil. Tuhaf olan ise aday olmayan, adaya olana yüklenip duruyor. Bana sorarsanız tam bir kayıkçı kavgası.

Bütün bu beceriksizliklerin mimarı olan biz Kastamonulular için iftihar edilecek tek şey, Kastamonu Üniversitesidir. Üniversiteyi açan ve açılmasına vesile olan her bir bireyin eli öpülmelidir. Onun dışında ne yapılmış ve kim tarafından yapılmış olursa olsun, hepsi Hatice.

Övünür dururuz ya, binlerce yıllık tarihimiz vardır ya, işte o binlerce yıllık kültürün kalıntılarından kalma şehirde kültür ve sanat faaliyetlerine bir bakınız. Tiyatro oyunları senede kaç kere sahneleniyor? Şehirde kaç tane tiyatro var? Sinema açılalı kaç gün oldu? 40 sene önce böyle miydi bu kent? İsteyen 40-50 sene önceki fotoğraflara baksın, baksın da bir kent nasıl bu kadar geriye gitmiş cevabını versin.

İçinde bulunduğumuz realite gösteriyor ki, bizim devasa köyün gerçeklerle yüzleşmesinin zamanı geldi de geçiyor. Artık binlerce yıllık tarihin, Çanakkale’de şehit olan atalarımızın ve tırnağı kadar olamayacağımız Şerife Bacının mirasının arkasına sığınıp, büyüklük edebiyatı yapmanın sanırım modası çoktan geçti. Zira büyüklük sözde değil, özde olmalıdır. Ya da isterseniz şöyle dile getirelim; “Büyüklük Haticede değil, neticede olmalıdır”

Ey, “İyi güzelde biz ne yapabilirizki, elimizden birşey gelmiyor devlet ya da zenginimiz yapmalı” diyen Çanakkale şehitlerinin torunları, size de bir çift sözüm olacak. Hani yazının başlarında memleketin orta yerine bıraktığım çuvaldız varya, işte onu kendine şöyle sıkıca batır. Çıkarttığın o acıyla karışık ses varya, işte sır o seste gizli... Bilmem anlatabildim mi?

LEVENT ZİHNİOĞLU

</TD></TR></TABLE>

» HERKES KASTAMONULU OLAMAZ