ASİCİDELİ
Admin
Mesaj Sayısı : 1271
Kayıt tarihi : 18/06/08
Yaş : 53
Nerden : KADIKÖY
 |  Konu: VARLIK İÇİNDE YOKLUK  Cuma Haz. 27, 2008 12:10 pm | |
| | Zehra Başkaya | |
<table width=535><tr><td class=TEXT1 style="PADDING-RIGHT: 10px" colSpan=2>
“Ben hiç deniz görmedim!”
“Ben hiç uçak görmedim!”
“Benim hiç bilgisayarım olmadı!”
“Benim hiç fosforlu kalemlerim de olmadı”
Bunlar hep duyduğumuz ve içimizi çekip birşeyler yapamamanın ezikliğini hissettiğimiz cümleler.
Peki,
“Ben hiç tarlada yürümedim!”
Cümlesine ne diyorsunuz?
Bu da çok acı değil mi?
Bunu söyleyen çocuğun bilgisayarı vardır, belki uçağa da binmiştir gemiye de. Tarlanın ne olduğu da biliyordur, bilgisayarında defalarca görmüştür. Ama hiç ayakları toza bulanmış olarak yürümemiştir o tarlada ve hiç ayakkabıları çamurdan ağırlaşmamıştır.
Eminim eve hiç korkarak girmemiştir de; ağaçtan düştüğü için parçalanan kolunu annesinden gizlemeye çalışarak.
Herşeyi olan (!) bu çocuğun yoksunluğu için ne yapacağız!
Şu sıralar İstanbul’un büyük yol reklamı panolarında bu konu var. Sanırım bir çeşit öğrenci değişim programı ile kırsal bölgelerden çocukları İstanbul’a getiriyor ve İstanbul’da ki çocukları da oraya gönderiyorlar.
Ne güzel bir çalışma.
Yapanları canı gönülden kutluyorum.
Hep alışık olduğumuz “ben hiç deniz görmedim!” cümlesini geliştirmiş ve karşıtını bulup çıkarmışlar.
“Komşuya pirince giderken eldeki bulgurdan olmak” bu olsa gerek. Elbette şehir hayatını ve şehir modernliğini bilmeyen çocuklarımıza bunu tanıtabilmek hepimizin arzusu. Her çocuk hayatında hiç değilse bir kez martı sesi duyabilmeli. Ama bununla beraber ayakları tozdan görünmez de olabilmeli.
Hepimizin birşeylere ihtiyacı var. Ama çocuklarımızın her şeye ihtiyacı var.
Ben, hiç ağaca çıkmamış çocuklar biliyorum. Hatta klozet dışında başka tür tuvalet görmemiş çocuklar bile var.
Bütün çocukların eğitime ihtiyacı var. Hayatın her şeklini bilmeye, her rengini görmeye ihtiyacı var. Ailesinin hali vakti yerinde olan, istediği bir çok şeyi elde edebilen çocuklar da sanıldığı kadar şanslı değil. Evet diğerlerine göre çok çok iyi durumdalar. Ama bu çocuklar başka bir sorunla karşı karşıya.
Bu çocuklara hayatın en güzel şeklinin onların yaşadığı şekil olduğu öğretiliyor.
Oysa böyle olmadığını hepimiz biliyoruz.
Çocuklara herşeyi veremiyoruz ama hiç değilse gösterelim. Fırsat verelim; ağaçtan düşmenin heyecanını hissetmelerine ve tırnak içlerindeki çamuru temizlemenin zorluğunu görmelerine.
Çok heyecanlıyım; artık yalnız değilim, çevremde benim gibi hisseden bir çok dostum var, ve gücü ne ölçüde olursa olsun birlikte yapabileceğimiz güzellikler sınırsız.
Çocuklarımızın bizlere ihtiyacı var; hayatın her rengini görmek, her kokusunu koklamak için. Onlara tezek kokusunu da hissettirelim, yosun kokusunu da!
</TD></TR></TABLE> |
- Alıntı :
| |
|
yağmur perisi
Mesaj Sayısı : 42
Kayıt tarihi : 25/06/08
Yaş : 38
| |
